این منتقد سینما در گفتگو با خبرنگار سینماپرس افزود: همانگونه که در سینمای جهان شاهد هستیم کمپانی های بزرگ مسیر سینماهای هالیوود، بالیوود و... را تعیین می کنند در کشور ما نیز دولت باید مسیر سینمای کشور را تعیین نماید چرا که کمپانی بزرگ ما دولت است و مادامی که دارد از بودجه بیت المال بهره می برد می بایست انتظارات حاکمیت و شخص مقام معظم رهبری را در تولید آثار سینمایی برآورده سازد.

فهیم توجه ویژه مسئولان سینمای کشور به سبک زندگی ایرانی اسلامی، مبارزه با تهاجم فرهنگی، اقتصاد مقاومتی، حوادث انقلاب، دفاع مقدس، بیداری اسلامی و... را به عنوان رویکردهای اصلی تولید آثار سینمای استراتژیک برشمرد و اظهار داشت: این عناوین متأسفانه مدت ها است که در سینمای ایران نادیده انگاشته شده اند و مدیران سینمای کشور توجه چندانی به آن ها ندارند. این در حالی است که در تمامی جهان سینما با سیاست گره خورده و نمی توان انتظار داشت که مطالبات حکومت ها در سینما نادیده انگاشته شود.

وی با تاکید بر اینکه توجه به سیاست خارجی کشور و همچنین اتفاقات داخلی می توانند زمینه ساز تولید صدها اثر سینمایی گردند خاطرنشان کرد: به عنوان نمونه ما مهمترین کشور قربانی تروریسم در کل جهان هستیم و تاکنون هزاران شهید ترور داشته ایم اما هنر هفتم ما به عنوان یک رسانه موثر و تاثیر گذار هیچ گاه به این مقوله بسیار مهم نپرداخته و متولیان سینمای کشور به چنین مسائلی هیچ گاه بها نداده اند. 

عضو انجمن منتقدان و نویسندگان سینمای ایران تاکید کرد: در کشور آمریکا، پنتاگون، نیروی دریایی و سایر نهادهای دولتی سیاست های سینما را تعیین و تبیین می نمایند و به کمپانی های بزرگ برای تولید آثار این چنینی سفارش کار می دهند و همین باعث می شود که مثلاً ده ها فیلم علیه جمهوری اسلامی ایران تولید می نمایند و یا در مورد مناطق حساس و استراتژیک جهان از جمله آفریقا، عراق، سوریه و... دست به تولید آثاری به نفع اهداف خود می زنند. اما ما در مقابل تهاجم فرهنگی دشمنان بیگانه تنها سکوت اختیار کرده ایم و سینمایمان را تنها به سمت و سوی تولید آثار سینمای اجتماعی سوق داده ایم که این سیاست مدیران از بنیان غلط و اشتباه است.

فهیم افزود: بزرگترین ضربه ای که سینمای استراتژیک در کشور ما خورده است از سمت مدیریت نابسامان سینما است چرا که تعدادی از این مدیران نه تنها علم مدیریت ندارند بلکه هیچ برنامه ریزی و هدفی برای آینده سینمای کشور نداشته و بعضاً حتی دغدغه ای به نفع انتظارات حاکمیت نز ندارند! یک مدیر سینمایی می بایست متناسب با نیازهای فرهنگی جامعه و همچنین دغدغه های حکومت به سینماگران سفارش کار بدهد اما این مهم در کشور ما هیچگاه وجود نداشته است.

این کارشناس فرهنگی در بخش دیگری از این گفتگو تصریح کرد: برای من جالب است که دبیر سی و سومین جشنواره فیلم فجر در یک برنامه زنده سینمایی در تلویزیون حاضر می شوند و ابراز علاقه می کنند که موضوعات مختلفی در تولید آثار سینمایی در کشور لحاظ شود. حال سوال مهمی که از ایشان پیش می آید این است که جناب آقای رضاداد شما که خود نقش مهمی و کلیدی در سینمای کشور دارید و همواره در سازمان سینمایی دولت یازدهم عزل و نصب ها بر عهده شما بوده است و تاثیرگذاری نقش شما در سینمای فعلی کشور غیر قابل انکار است کدام قدم را برای تولید آثار سینمای استراتژیک و ارزشی برداشته اید؟

وی ادامه داد: من نمی دانم منظور ایشان از این سخن چیست؟ چه کسانی باید بیایند و آثار متنوعی را در سینمای جمهوری اسلامی ایران تولید نمایند که با اهداف و انتظارات حکومت ما همخوانی داشته باشد؟ وقتی همه سرمایه های بخش فرهنگ و هنر در دست وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی است و سازمان سینمایی نیز بودجه بسیار خوبی برای اداره سینمای کشور از این سرمایه دریافت می دارد، مدیران این سازمان هستند که می بایست با سرمایه ای که در اختیار دارند افق پیش روی سینمای ایران را تبیین نمایند.

فهیم تاکید کرد: سینما هنری بزرگ و تخصصی است و نیاز به خلاقیت و استعداد های درخشان دارد. اما متأسفانه بسیاری از مدیران سینمایی کشور تنها درصدد آن هستند که بیلان کاری خوبی به مدیران بالادستی خود ارائه دهند و از سوی دیگر رانت و ارتباطات خاص در سینمای کشور باعث به محاق رفتن آثار استراتژیک شده است چرا که نحوه سفارش دادن های نهادهای مهم کشور برای تولید آثار سینمایی بسیار غلط است و همین باعث شده که اغلب آثار تولید شده در زمینه آنچه که آن را را می توان به انتظارات حاکمیت تعبیر کرد آثار ضعیفی از آب درآمده اند.

این منتقد سینما در خاتمه این گفتگو افزود: در سینما باید کار به دست کاردان سپرده شود و همه چیز بر اساس ضوابط و قاعده مندی انجام گردد. اما متاسفانه طی سال های اخیر به ویژه شاهد بوده ایم که بسیاری از روابط عمومی هایی که با داشتن یک مدرک کارشناسی در سمت روابط عمومی نهادهای مهم فرهنگی و سینمایی کار می کنند تعیین کننده سیاست های کلان سینمای کشور شده اند که این مسئله برای سینمای کشور می تواند بسیار خطرآفرین باشد.